ಬಾಳ ಪಯಣವೇ ಹೀಗಂತೆ
ಬಾಲ್ಯದಾಟ,ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ,ಮತ್ತೆ ಕೆಲಸಕ್ಕಾಗಿ ಅಲೆದಾಟ
ಮದುವೆ ಮಕ್ಕಳು ಮರಿ
ಅಂತೂ ಇಂತೂ
ಒಂದು ಹಂತಕ್ಕೆ ಬರುವಲ್ಲಿ
ದೋಣಿ ನಿಲ್ಲದು ಒಂದೇ ಕಡೆ
ಹುಟ್ಟು ಹಾಕುತ್ತಲೇ ಇರಬೇಕು||
ಬಿರುಗಾಳಿ,ಕುಳಿರ್ಗಾಳಿ,
ಧೋ ಎಂದು ಸುರಿಯುವ ಮಳೆ
ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮಂದಾನಿಲ
ಬರುವಅಲೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಎದುರಿಸಿ
ಸಾಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸಾಕೋ ಸಾಕು||
ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಇರುವಾಗ
ಸುಂದರ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತ,
ಇರುಳಲ್ಲಿ ಮಿನುಗುವ ತಾರೆ
ಉಹೂ..ನೋಡಲು ಪುರುಸೊತ್ತಿಲ್ಲ
ಅಥವಾ ಗುರಿ ತೇರುವ ತವಕದಲ್ಲಿ
ಸಮತೋಲನ ತಪ್ಪುವ ಆತಂಕದಲ್ಲಿ
ಎಡವಟ್ಟಾಗುತ್ತಿರಬೇಕು ||
ದೋಣಿ ಮುಪ್ಪಾಗಿ
ಅಂಬಿಗನ ಕೈ ಸುಸ್ತಾಗಿ
ಒಂದು ದಿನ ಪಯಣ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ
ಅಥವಾ ಪಯಣ ನಿಂತಂತೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ
ಅಷ್ಟರಲ್ಲೆ ಹೊಸ ದೋಣಿ -ಯಾಂತ್ರೀಕೃತವಂತೆ
ಮತ್ತೆ ಹೊಸ ಪಯಣಿಗರು
ಹೊಸ ಪಯಣ
ಶುರುವಾಗಬೇಕು||
2 comments:
ಬಾಳ ಪಯಣದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಕವನಗಳು ಸೊಗಸನ್ನು ನೀಡುತ್ತವೆ.
ನಾವೆಲ್ಲ ಒಂದೇ ದೋಣಿಯ ಪಯಣಿಗರು! ನಿಮ್ಮ ಕವನ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ.
Post a Comment